Musselkanaal, 22-05-2004

Chris Muller: "Wij zijn probleemoplossers in vloeistoffen ofwel verf. Ik noem ons ook wel vloeistofdresseurs. Dikte, vorm, kleur en waar het op moet, de klant zegt het maar en wij maken de juiste verf of lak. Dat kan gaan om flinterdunne laagjes, tot slechts 30duizendse micron dik. Minimum dikte met een maximaal effect. Zonder kleur kom je er niet.

We zijn min of meer onbedoeld in die hele specialistische verf verzeild geraakt. Dat gaat via mond tot mond reclame. Wij bedenken oplossingen voor ingewikkelde verfproblemen en dat zingt zich rond. Zo hebben we speciale verf ontwikkeld voor aluminium frames die het zoute zeewater in moeten. En voor Ericsson hebben we bijvoorbeeld lak voor de kapjes van de telefoons gemaakt. Ze weten ons uit het gehele land wel te vinden.

Omdat we steeds meer verven voor industriële producten maken hebben we een nieuwe tak van sport ontwikkeld: Wij kunnen in de verf fotograferen. We hebben daar zelf een systeem voor ontwikkeld. We kunnen foto's maken tot in 1 milliliter verf. Door het hele proces op de film vast te leggen voorkomen we dat we later met claims worden geconfronteerd, wanneer iets toch niet goed zou blijken te zijn. Eén claim kan voor een klein bedrijf als het onze funest zijn. Met dat fotografische proces zijn we uniek in Nederland.

We timmeren met onze specialiteiten niet echt aan de weg. We willen wel groeien, maar op een natuurlijke manier. Wij hebben eigenlijk alle recepturen van verven en lakken in huis. Zeker 30.000, maar in feite is het een eindeloos verhaal. Wil iemand lak voor een NSU uit 1963, dan kunnen we dat zo maken. Autolakken, bootlakken, het maakt niet uit. En wanneer we iets niet hebben, weten we er wel achter te komen. Dat is vrij uniek want tegenwoordig wordt iedereen met de computer opgeleid en ligt alles vast in formules die door de leverancier worden opgelegd. Men ziet tegenwoordig toch bij iedereen hetzelfde in het winkelschap liggen.

Het bedrijf is in 1919 opgericht door mijn grootvader. Hij begon met de productie en verkoop van lijnolieverf. Bij de schippers hier in de Veenkoloniën en de touwslagerij was daar veel vraag naar. Daarnaast werd er ook vloerlak geproduceerd: 'in één nacht steenhard'.

De officiële naam werd later Electrische Verffabriek Musselkanaal. Die toevoeging zetten we ook nog steeds op onze verfblikken. Electrische werd in de naam opgenomen omdat men er heel trots op was dat men niet meer met de hand hoefde te mengen, maar daar een machine voor had. Nu gebeurt het mengen allemaal computergestuurd, maar vroeger stond men nachten te draaien om de juiste samenstelling van verf te krijgen.

Na de oorlog werd de verfmarkt min of meer overgenomen door de grote bedrijven. Die konden goedkoper. Wij werden verwerkers: van koopman werd het een schildersbedrijf. En het was in de bouw ook een booming business. De winkel die we hier nog altijd hadden, leidde aanvankelijk een wat kwijnend bestaan tot kleur en behang hun intrede in het interieur deden. We zijn toen - met handbediende machines - weer met de winkel van start gegaan.

Ik had de Christelijk Nationale Schilders Vakschool in Zwolle gedaan en zou het schildersbedrijf ingaan. Maar goed, die hele bouwmarkt stortte in en ik ben me toe gaan leggen op de techniek van het kleurmengen. Nu hadden wij op het gebied van autolakken altijd al veel gedaan. De transportsector in deze regio is sterk vertegenwoordigd en voor hun autolakken kwamen ze bij ons. Wij hebben van oudsher hier alle recepturen op voorraad staan.

Doordat de grote leveranciers alleen standaard recepturen kunnen leveren, bleek er nog een nieuwe markt te ontstaan: de levering van speciale coatings aan industrieën. In dat gat zijn we toen gesprongen. Wij zijn klein, maar groot in kennis en probleemoplossend vermogen. We blijven een ambachtelijk bedrijf. Het is hard werken, maar we doen het met veel plezier. Eigenlijk is het pure hobby."